Είναι γεγονός ότι o φετινός Παναιγειρατικός δημιούργησε πολλές προσδοκίες. Με ρόστερ έμπειρο από τα προηγούμενα χρόνια αλλά και προσθήκες με ποιότητα που θα ζήλευε κάθε ομάδα 8Χ8, οι στόχοι μοιραία… μεγάλωσαν. Κι αν αυτό από μόνο του δε φτάνει, είναι τουλάχιστον ικανό να δώσει ώθηση και κίνητρο στην ομάδα να κυνηγήσει τους στόχους της μέχρι τέλους. Γιατί πολύ απλά αν δεν παλέψεις και δεν δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό δεν θα μάθεις ποτέ τι μπορούσες να κάνεις. Το Elaionas shooting analysis παρουσιάζει μερικά από τα μέχρι στιγμής κατορθώματα της φετινής ομάδας του Παναιγειρατικού, μετά και την χθεσινή σπουδαία νίκη έναντι των Εν Λευκώ, και σας αναλύει για ποιους λόγους έχει σοβαρές πιθανότητες να «κόψει» πρώτη το νήμα της σεζόν.
Κατ’ αρχάς, είναι σαφές πια ότι η αίσθηση επιτυχίας που αποπνέει αυτή η ομάδα δεν αποτελεί σχετική έννοια. Είναι αντικειμενικά ορατή. Κι αυτό γιατί τα κατορθώματα της, εκτός από πρωτόγνωρα για την φύση και την πορεία της όλα αυτά τα χρόνια, είναι και εξίσου εντυπωσιακά. Πρώτη και καλύτερη η επίδοση στον τομέα της επίθεσης. Με ένα σύνολο 117 γκολ σε 22 παιχνίδια πρωταθλήματος και έναν μέσο όρο 5,3 γκολ ανά παιχνίδι δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα κοντέρ «πήραν φωτιά» καθώς πρόκειται για την μακράν πιο παραγωγική σεζόν της «Μαύρης Αρμάδας» στα γήπεδα της Αθήνας. Τόσο παραγωγική που έχει ήδη αφήσει χιλιόμετρα πίσω την επίδοση των 79 τερμάτων της σεζόν 2009-2010 (της χρονιάς του τελικού). Αν συνυπολογίσουμε και τα 12 τέρματα που σημείωσε η ομάδα στο Attica cup αλλά και τα «άτυπα» 10 γκολ στις άνευ αγώνος νίκες με Μπαρτσελιόσια και Beer Academy η επίδοση ξεφεύγει στα 139 τέρματα! Και ναι πράγματι… Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι οι πρωτοπόροι Μεϊβάντ φλερτάρουν με την 200άρα (έχοντας 172 γκολ ως τώρα), όμως για τον ΑΟΠ που έγινε γνωστός στην Αττική από την «γραμμή Μαζινό» και το «μπετόν αρμέ» των προηγούμενων χρόνων, τέτοιες επιδόσεις μοιάζουν σχεδόν εξωπραγματικές… Και μάλλον είναι!
Μεγάλο ρόλο σ’ αυτό φυσικά έχουν παίξει τόσο οι παίκτες που επωμίστηκαν το βάρος του δημιουργικού κομματιού της ομάδας όσο και οι παίκτες που βρέθηκαν στην γραμμή κρούσης των μελανόλευκων. Και μιλώντας για γραμμή κρούσης, δεν γίνεται να μείνει εκτός αναφοράς η αποκάλυψη της φετινής σεζόν, ο Γρηγόρης Μητρούσης. Ένας παίκτης που εντάχθηκε στην «αιγειράτικη παρέα» με καλές μεν συστάσεις αλλά δίχως δε υψηλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους της ομάδας και τελικά κατάφερε να μετατραπεί στην απόλυτη μηχανή τερμάτων, σκοράροντας ούτε λίγο ούτε πολύ 32 γκολ σε μόλις 15 εμφανίσεις μέχρι στιγμής. Ένα επίτευγμα που κανένας παίκτης των Αχαιών δεν έχει καταφέρει αλλά και που-κακά τα ψέματα-δύσκολα θα ξεπεραστεί τα επόμενα χρόνια. Εύκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι βαρόμετρο προς αυτό στάθηκε και η φυγή του Χάρη Ερμείδη, στις αρχές Φλεβάρη, ο οποίος αποτελούσε το έτερο πυροβολικό της ομάδας και που αν υπήρχε ακόμα στο ρόστερ, ενδεχομένως η διασπορά στο σκοράρισμα να ήταν διαφορετική. Πριν την φετινή επίδοση του “Greg” πάντως, τα ηνία στη σχετική λίστα ανήκαν στον Δημήτρη Μοτσάκο που την σεζόν 2009-2010 είχε σκοράρει συνολικά 24 τέρματα σε 22 συμμετοχές.
Και μπορεί ο Μητρούσης στα μεγάλα ντέρμπι της σεζόν να μη φώναξε δυνατά παρόν (μην ξεχνάμε ότι απουσίασε και στα 2 ματς εναντίον των Μεϊβάντ) όμως το εύκολο γκολ που αποτελεί και το κύριο γνώρισμα του δεν έλειψε από την ομάδα. Είναι ενδεικτικό ότι δεν βρήκε δίχτυα μόλις δύο φορές στα παιχνίδια με Όαση (25/2) και Κουρδιστάν (24/3) γεγονός που ανάγκασε ακόμα και τον απαιτητικό Πέτρο Παπανικολάου να τον λογαριάζει ως μια άκρως αξιόπιστη λύση για την πολύπαθη-κατά το παρελθόν-γραμμή της επίθεσης του ΑΟΠ. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό του χάρισε κιόλας το ρεκόρ των περισσότερων τερμάτων που έχει πετύχει ποτέ παίκτης της ομάδας σ’ ένα παιχνίδι. Τα 5 γκολ στον αγώνα του α’ γύρου με τους Jack Daniel’s Utd (στη νίκη με 10-1) αλλά και η επανάληψη της συγκεκριμένης επίδοσης στο αντίστοιχο ματς του β’ γύρου (νίκη 14-3) και σ’ εκείνο με τα Πετράλωνα (νίκη 9-1) το πιστοποιούν με τον πιο απόλυτο τρόπο. Πρόσφατα και για την ακρίβεια χθες, σ’ αυτή την ιδιότυπη λίστα προστέθηκε και ο Μιχάλης Ατματζίδης… όπου μόλις στην τρίτη του εμφάνιση με τα μελανόλευκα πραγματοποίησε ένα εκπληκτικό ρεσιτάλ απέναντι στους Εν Λευκώ.
Η άφιξη αυτού του παίκτη είναι πιθανώς από μόνη της ένα νέο κεφάλαιο για την ομάδα και προέκυψε στο καταλληλότερο χρονικό σημείο προκειμένου να ενισχύσει το κλίμα ευφορίας στις τάξεις της. Με τον «Άτμα» στη σύνθεση το μέλλον προδιαγράφεται καλύτερο, όχι τόσο λόγω του σπουδαίου ταλέντου του (που έτσι και αλλιώς είναι αδιαμφισβήτητο) όσο κυρίως λόγω της προσωπικότητας και του χαρακτήρα πρωταθλητή που διαθέτει. Άλλωστε, ο Παπανικολάου το ζήταγε από καιρό. Ήθελε μια επιπλέον προσθήκη και η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Ο 25χρονος Κορυδαλλιώτης είναι η ιδανικότερη και πιο σίγουρη επιλογή σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν πολυτέλειες για δοκιμές.
Θα ήταν άδικο να μην γίνει λόγος φυσικά και για την αμυντική γραμμή της ομάδας. Μια γραμμή που φέτος πέρασε πολλά-άλλωστε ήταν γνωστό από την αρχή της χρονιάς-όμως προσπάθησε και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να σταθεί με αξιοπρέπεια. Έχοντας ως δεδομένο ότι η εστία της ομάδας παραβιάστηκε 51 φορές σε 22 αγώνες μιλάμε για ένα πραγματικά σημαντικό κατόρθωμα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η αμυντική γραμμή του ΑΟΠ είχε δεχθεί 48 γκολ σε 20 παιχνίδια την σεζόν 2008-2009 αλλά και 49 σε 26 ματς την σεζόν 2009-2010 με την διαφορά ότι δεν μαστίζονταν από τις απουσίες που μαστίζεται φέτος. Η οπισθοφυλακή του ΑΟΠ αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο καθώς σ’ αυτήν έχουν επιχειρήσει να «μπαλώσουν τρύπες» κυριολεκτικά οι πάντες. Η φυγή του Γιάννη Λάμπρου στα μέσα Φλεβάρη αλλά και οι στρατιωτικές υποχρεώσεις (με ότι αυτό συνεπάγεται) του Γιώργου Ντοά ως τα τέλη Απρίλη δημιούργησαν κενά που κανείς δεν πίστευε ότι μπορούν να καλυφθούν. Ωστόσο, κόντρα στα προγνωστικά, κόντρα σε κάθε ποδοσφαιρική λογική ο Παναιγειρατικός βρήκε τις λύσεις. Ασφαλώς, μέσα σ’ όλα αυτά μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η ηγετική παρουσία του πολυτιμότερου ίσως παίκτη της κανονικής διάρκειας στο πρωτάθλημα, του Κώστα Πάτση. Του παίκτη που κλήθηκε να υποκαταστήσει όλους τους απόντες, που ανταπεξήλθε σε περισσότερους ρόλους από κάθε άλλον και που μεταμορφώθηκε σε αληθινό πολυεργαλείο στις υπηρεσίες των Αχαιών.
Και τώρα είναι η ώρα για τα play-off. Οι σημαντικότεροι αλλά και πιο ενδιαφέροντες αγώνες της χρονιάς. Το τι επιφυλάσσουν παραμένει άγνωστο. Ότι κι αν συμβεί οι συγκινήσεις αναμένονται έντονες και οι στιγμές κατάλληλες για όνειρα… με την ελπίδα να μην αποδειχθούν θερινής νυκτός. Εξάλλου το είπαμε. Αυτός ο Παναιγειρατικός έβαλε πλώρη για ψηλά. Και δεν του αρέσουν οι συμβιβασμοί. Τα κατάστιχα της παναιγειρατικής ιστορίας περιμένουν να γράψουν τ’ όνομα του στις σελίδες τους. Να είστε όλοι καλά!
Eleonas Shooting Analysis
